Wil je met me trouwen?

De voorbereiding

Janieke houdt van Terschelling en van het strand. Ze is speels en sportief en is altijd in voor een uitdaging. Toen wist ik het: "Ik ga een speurtocht uitzetten en haar dan op het strand ten huwelijk vragen."

Ik ben uren, dagen en zelfs weken met de voorbereidingen bezig geweest en moest het al die tijd nog geheim zien te houden ook. Dit was op z'n zachts gezegd een uitdaging, aangezien we elkaar heel veel zagen, elkaar inmiddels goed kenden en omdat ze graag van alles op de hoogte was. Het feit dat we het al vaak over trouwen hebben gehad en we al bezig waren met de bruiloft, maakte het er niet makkelijker op.Toen ik ook nog met haar spontaan naar wat strandjes ben gereden en we samen op vakantie zijn gegaan, dacht ze helemaal dat het elk moment kon gebeuren.

Om de aanzoek toch verrassing te laten zijn, vond ik het een goed idee om op 31-08-2018 haar ten huwelijk te vragen. Onder het mom van het vieren, dat de we 3 jaar bij elkaar zijn. Maar twee weken van te voren moest ik ook nog een moment zien te plannen, dat ik haar vader om de hand van Janieke zou vragen, wat ik graag wilde, maar ergens ook wel spannend (lees: doodeng) vond. De eerste keer dat ik langs wilde gaan, zou te veel opvallen. De vrijdag precies een week daarvoor mochten Janieke en ik zingen en spelen op een bruiloft. Van deze gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om even alleen in Wagenborgen te zijn, om de muziekinstrumenten klaar te leggen - en om langs haar vader te gaan, waar zij niets van mocht weten. - Ze voelde zich niet zo lekker op die dag, waardoor ik minder tijd had om haar vader om haar hand te vragen. - Sorry daar nog voor Koos! Ik ben erg blij dat je mij, ondanks deze korte overval, toestemming hebt gegeven, om haar ten huwelijk te vragen. Dat waardeer ik enorm. 

De laatste loodjes

De laatste week voor 'het moment'. Ik ben bij mijn schoonvader geweest en ik heb mijn boekwerk met voorbereidingen klaar.
Ik heb een locatie gevonden en heb de hele speurtocht uitgedacht. Ik heb een thema bedacht, namelijk; 'Terschelling', ik heb enveloppen met de kleuren van deze vlag, met vragen en sportieve opdrachten. De schatkaart was klaar, de flessenpost lag in aanslag en de route was uitgestippeld, ook voor de rest van de dag.

Ik heb mijn broers gevraagd, om mij deze dag te helpen met de voorbereidingen, het uitzetten van de speurtocht, het klaarleggen van de attributen en het versieren van het huis bij thuiskomst. Dit wilden ze gelukkig graag voor me doen.

Op de knieën

31-08-2018. Het is zover. Ik heb de tas gevuld met eten en drinken voor een picknick en niet te vergeten, had ik de verlovingsring en het bijpassende ringendoosje klaarliggen. Na het werk, liet ik haar rijden naar een voor haar nog onbekende plek. Ik had ondertussen contact met mijn broers en alles lag klaar. Janieke was in de veronderstelling dat de verrassing te maken had met het feit dat we 3 jaar relatie hadden. Dus alles liep zoals gepland.

Het was zonnig weer, 20 graden en we hadden het strand voor ons alleen. Perfect! Super nieuwsgierig was Janieke en ik was ook een beetje gespannen.  We begonnen met een picknick op een bankje bij het strand van Midwolda. Vervolgens liepen we een stukje over het strand, waar een we een fles met een brief zagen liggen. Daar begon de speurtocht. Dit was erg leuk en ontspannen. Aan het einde van de speurtocht bleef er nog één vraag over: "Wil je... nog een stukje met mij over strand lopen?"

Na een klein stukje lopen, klopte mijn hart in mijn keel, werd ik erg zenuwachtig en bedacht ik 80 manieren hoe ik het zal gaan vragen..
Ik pakte stiekem de schelp met de ring erin, uit mijn zak, bukte voorover en zei:: "Hé, wat is dit?" Ik vertelde haar met een paar woorden, hoe geweldig ik haar vind en dat ik niets liever wil dan mijn leven met haar delen.

Ik ging door mijn knieën, keek Janieke in haar ogen, opende de schelp en vroeg: "Wil jij mijn vrouw worden? Wil jij met mij trouwen?"

Haar antwoord was fantastisch. Ze had tranen in haar ogen, net als ik, deed haar armen in de lucht van blijdschap en riep:"JA, JA, JA!!"

We hebben flink geknuffeld, gelachen en gehuild en nog een hoop foto's gemaakt.

De andere kant van het verhaal

Al weken stond ik dan ook met het gevoel... Zou het dan vandaag gaan gebeuren? 
Elke ochtend extra lang voor de spiegel en 3 keer per dag wisselde ik van kleding.
Iedere keer als Lian voorstelde om even samen weg te gaan, (wat best vaak gebeurde, aangezien we toen net onze eerste auto hadden gekocht) klopte mijn hart in mijn keel. Wanneer we dan weer thuis waren kon ik enerzijds weer ontspannen, anderzijds vond ik het vooral wel heel erg jammer. Mijn geduld werd deze weken flink op de proef gesteld!

De achtbaan

10 augustus gingen we samen op vakantie naar Arnhem. Daar was ik al helemaal iedere minuut op m'n hoede.
De dagen vlogen voorbij. Toen we 17 augustus de koffers weer gingen inpakken, snapte ik er niks meer van.
Subtiel probeer ik Lian even te vragen of hij niks zou vergeten, maar nee hoor, daar trapte hij niet in. 

De dag dat we terug reden gingen we samen naar attractiepark Hellendoorn. 
Nou ben ik niet echt van de pretparken, maar goed, dit is een kinderpark. En ik dacht: 'ik weet nooit wat er gaat gebeuren vandaag'
dus ik stemde maar in. Het was een onwijs leuke dag. Het enige vervelende was, dat Lian, al voordat het park überhaupt open was, al vroeg of ik mee ging in de achtbaan die over de kop ging. De hele dag hield ik stellig vast dit éééécht niet te doen!

Maar goed, wanneer Lian normaal gesproken altijd mijn mening respecteert, gaf hij nu niet op. En toen wist ik het zeker; hij gaat mij ten huwelijk vragen in de achtbaan. Met die overtuiging raapte ik alle moed bij elkaar en stapte in de achtbaan. Dit tot groot vermaak van de rest van de passagiers, aangezien ik al begon te gillen bij het vastklikken van de gordels.

De achtbaan ging van start en iedereen, inclusief Lian, deed enthousiast zijn of haar armen in de lucht. Ik keek opzij en dacht.
Eeh schat.. vergeet je niet waarvoor ik in dit doodenge, misselijkmakende monster zit? En toen gebeurde het...

Vanaf het hoogste topje van de achtbaan stortten we naar beneden en werden we met 100.000 km per uur over de kop geslingerd
en voor ik het wist gingen we op de rem en was de rit (lees: nachtmerrie) voorbij. Het enige wat ik toen dacht was:
'Ben ik nou net verloofd?' Ik heb in ieder geval vanaf het instappen 'JAAAAA' geroepen, dus aan mij lag het niet!
Maar al vrij snel merkte ik, dat dat niet het geval was.

De dagen die daarop volgen waren een stuk relaxter dan de afgelopen weken. Vanaf dit moment was ik er van overtuigd, dat het rond de kerst wel zal worden.

31-08-2018

Twee weken later, 31-08-2018.. Lian was vrij uit z'n werk en ik moest op de tomtom rijden naar een voor mij onbekende bestemming. 
We kwamen aan bij t strand in Midwolda. Na een lekkere en gezellige picknick liepen we het strand verder op en daar stak, uit een houten huisje, de Terschellinger vlag. 'Hmmm, dat is vreemd.'

We liepen een stukje verder en ineens stak er een fles boven het water uit! In de fles zat een super lieve brief, een schatkaart en een uitleg voor een speurtocht en toen begon het...
Ik moest vragen beantwoorden en met een dobbelsteen gooien. Zoveel ogen als ik gooide, zo vaak moest ik de opdracht uitvoeren. 
Nooit gooi ik 6 en ja hoor.. nu gooi ik niet anders! Lian schrijft hierboven dat het ontspannen was?! Nou.. voor hem misschien wel,
maar ik heb anderhalf uur lang geklommen en geklauterd!!

Helemaal uitgeput, was ik aangekomen bij de opdracht van de kleur wit. De laatste kleur van de Terschellinger vlag!!! Vroeg hij ineens
of ik nog een stukje over het strand wilde lopen. En toen gebeurde, waar ik al zolang van droomde..........

Lian ging voor me op de knieën!!! Ik sprong, met mijn armen omhoog, in de lucht en riep luid: ' JAA JAA JAAAAAA!'

Het was perfect! De speurtocht was geweldig! Het was heerlijk om op alle toestellen te klimmen en om me zo actief uit te kunnen leven,  
met als hoogtepunt; die langverwachte en o zo bijzondere vraag!! Vanaf dat moment kon ik alleen nog maar lachen. 

Thuis aangekomen, was het prachtig versierd en gingen we nog vuurwerk afsteken. HET WAS FANTASTSCH!!!